“Als je omhoog kijkt en de blauwe lucht ziet, dan denk je dat die zich oneindig uitstrekt. Maar vanuit de ruimte zie je in één oogopslag dat die atmosfeer maar een heel dun vliesje vormt om de grote bol waarop we leven.
De aarde is zo geweldig mooi. Vanuit het ISS vielen me direct de kleurschakeringen op: de oceanen met het koraal, de woestijnen, de bergen.
Het duurde even voor ik me realiseerde wat ik niét zag: grenzen. Imaginaire lijnen die we als mensheid op de kaart hebben getrokken en waar we nog oorlog over voeren ook.
Ik bespreek deze ervaring met de aspirant-astronauten, maar het gevoel is zo intens dat je er hoe dan ook door wordt overrompeld.
Wél maak ik duidelijk: heb je dit diepe inzicht over de kwetsbaarheid van de planeet eindelijk ervaren, dan is het je plicht om dat mee te nemen naar beneden en erover te vertellen.”
(bron: National Geographic)